Zomer update Hoeve Villare 2024

We hebben het voorjaar verruild voor de zomer en is het dus tijd voor een update van Hoeve Villare. Dit keer een mix van klusjes, flauwe grapjes, kleine uitjes en mooie plaatjes. Veel leesplezier gewenst!

Het is volop zomer en daar genieten we met volle teugen van!

En tegelijkertijd lijkt het wisselvalliger dan voorgaande jaren. Deels is dit toe te schrijven aan de (overdreven) aandacht die de mainstream media schenken aan het weer en klimaat. Desondanks bekruipt ons toch het gevoel dat we meer dan vorig jaar de momenten moeten benutten als de zon zich van haar beste kant laat zien.

Onze fotogenieke ruit leent zich bij uitstek voor zonnige plaatjes. We hebben de voet van de ruit verstevigd tot een 'zitje' omdat kinderen de neiging hadden lekker in de punt van de ruit te gaan hangen. Dat is nu over. Ze gebruiken het zitje nu om op te staan om op de zijliggers te kunnen leunen....
Het duurde dan ook best lang voor de rode Ferrari zijn garagebox mocht verlaten..
Onze Ferrari had het na wat opstartproblemen (accu leeg...) reuze naar zijn zin. De heg mocht geknipt en Ferrari had er hoorbaar schik in om het overtollige groen achter in het bos te kiepen.

Ook het gras moest nodig gemaaid en dat ging met de nodige hobbels. De van water verzadigde zompige ondergrond zoog zich vast aan onze gele zitmaaier (de gele Lambo). Wat ik ook deed, ik groef mij steeds dieper in de vruchtbare leem. Dan de Ferrari er maar even voor om hem los te weken. Foute boel, ook de industriebandjes van de Ferrari kreunden zich in de dikke leemlaag. Daar stonden we dan gedrieën elkaar aan te kijken. Uiteindelijk koos ik het hazenpad, de beide bolides achterlatend in afwachting van drogere tijden. En die kwamen gelukkig, maar toen waren er wel een week of vier verstreken. Lang verhaal kort, gelukkig deed de rode duivel waarvoor ik hem heb aangeschaft en trok de Lambo uit de blubber en zo kon de eerste maaibeurt in de maand mei plaatsvinden.

Voor een volgende knipbeurt heb ik sjeik en zwager Jan ingehuurd. Zij (zwager sjeik Jan en vrouw Annette) hadden een weekje op de camping om de hoek geboekt en hij was bereid om wat rondjes te draaien op de Lambo
Ondertussen kon ik nog wat in de tuin schoffelen...
Het buitenleven is goed hier!
Veel kleinere klussen hebben we opgepakt..

We vonden dat de 'werkverlichting' in de keuken van De Herberg nog wel wat beter kon. Maar dit mocht uiteraard niet ten koste gaan van de sfeer....Dus hebben we twee meter steigerhout uit de schuur gehaald en daar een leuke plank voor aan de wand gemaakt, welke Wilma (uiteraard) direct heeft ingepikt om leuke accessoires aan te hangen en op te zetten. Tegelijk hebben we van hetzelfde materiaal geheel links twee planken in de nis getimmerd. Onze electriciën Jean Pierre Marell heeft de prachtige zwarte spots voorgesteld en aan een rails aan het plafond gemonteerd.

Zelf verzonnen en gemaakt, best goed hè? En een beetje industrieel ook door het gebruik van steigerbuizen.
Gaaf hoe je van afgedankt materiaal (steigerhout) leuke meubels kunt maken om de sfeer nog wat op te leuken. Hier hangt ie lekker te pronken in De Herberg.

Maar we hebben nog een klein detail toegevoegd aan de keuken, op de kop getikt ergens in de buurt van Margraten:

Vind je hem niet schattig, die reeënkop? Hij houdt de boel een beetje in de gaten als de gasten lekker borrelen aan de bartafel:)
We waren er al wel 100 keer aan voorbij gereden tot we deze parel ontdekten...

Regelmatig rijden we over de N-weg van Vijlen naar Maastricht. Een leuke weg die zich door de heuvels klieft van dorp naar dorp. Onderweg komen we langs dorpjes als Nijswiller, Gulpen naar Margraten, Cadier en Keer en dan over de brug over de Maas naar het centrum van Maastricht. Onderweg ter hoogte van Margraten zagen we aan de rechterzijde iets van een brocante winkeltje, waar wat spulletjes buiten stonden. Daar gaan we nog eens naar toe zei Wilma dan, als we iets meer tijd hebben...

Eindelijk kwam het ervan toen ze zei: "zullen we hier even stoppen om te kijken?"

Het kleine winkeltje heeft de fraaie naam "Le Pompilot" en blijkt een behoorlijk grote verzameling te zijn verdeeld over drie verdiepingen.
En daar hing hij, zomaar ergens te wachten op mij en ik was op slag verliefd....

Ik vind het wel een beetje eng hoor zei Wilma nog, zo'n hertenkop aan de wand. Maar ik zag hem al hangen als bewaker van onze hoeve. In ons aangrenzende Vijlenerbos lopen ze rond en dus is een ree aan de wand een passend decoratief voor Hoeve Villare. Elk zichzelf respecterend hotel of restaurant heeft zo'n pronkstuk aan de wand hangen. Wij nu ook:)!

Hier hangt Rudolphus nog te shinen voor de lucky buyer. Nou dat zijn wij dus. Fijn dat je nu waakt over Hoeve Villare!

Maar nu we er toch zijn mogen jullie even meegenieten van onze rooftocht door de krochten van Le Pompilot.

Maria beelden en Kruistaferelen zie je hier overal. Het katholicisme heeft meer dan het protestantisme behoefte gehad in fysieke beeltenissen. De afgedankte varianten vind je in de brocante winkeltjes. Volgens de eigenaresse komen veel van deze beelden overigens niet uit Zuid-Limburg maar betreft het de afdankertjes van de Belgen.
De zolder van Le Pompilot
En wie van oldtimers houdt komt hier ook aan zijn/haar trekken..
En Wilma is nog lang niet uitgekeken....
Terug naar huis voor de volgende klus....

Wilma had namelijk twee leuke wandlampjes gescoord voor op een van de zolderkamers in De Herberg.

Twee vliegen in 1 klap: Bedlampjes + stopcontacten met schakelaar. Het zijn de kleine klusjes die soms zoveel tijd kosten. Opmeten, schakelmateriaal bestellen, wachten op DHL, gereedschap verzamelen, nog een paar keer trap op en neer om op te halen wat je vergeten bent..., uitmeten, strippen op maat zagen, draden trekken, boren, schroeven, loshalen en nu recht boren..., opnieuw schroeven en...lampjes vergeten. Lampjes bestellen, wachten op DHL, lampjes monteren en....KLAAR!
Tijd voor een drankje vind je niet?
Is wel zo toch?
Maar een lekker glas wijn is ook goed! Dat doet mij denken aan ons fietstochtje naar Eyserhalte
Hebben we je al eens aan Eyserhalte voorgesteld?

Kijk, we proberen met onze uitjes jullie zo jaloers te maken dat jullie gelijk gaan boeken.....En tot nog toe lukt dat aardig:)

Als je wil weten of we drukke verhuur hebben, dan moet je bij ons privé gewoon even naar het toilet gaan...

Kijk, hier hangen al onze gasten van afgelopen periode. Ik bedoel dan wat ze voor ons over hebben gelaten... Nou, wij vegen er onze ...mee af:)
Het zal je moeder zijn zèg!

Deze is ook wel grappig: Toiletgrapje van een programmeur denk ik...

Het zijn altijd dezelfde mensen die de rol niet vervangen. Meestal laten ze nog 1 zo'n lullig velletje hangen. Dan is het nog niet op vinden ze...En ik mag niet discrimineren, maar het schijnen vaak mannen te zijn die dat doen..

Oh ja, terug naar Eyserhalte. Dat is een ontzettend leuke en mooie delicatessezaak, midden in de heuvels van Eyserhalte. Buiten kun je gezellig wat eten en drinken en binnen vind je er de mooiste producten van groente, vlees, potjes met van alles en nog wat, kazen, de mooiste wijnen uit Zuid-Limburg en Italië, boeken over eten en drinken, mooie grappa's, gin en bijzondere drankjes.

In de winter in de serre en 8 maanden van het jaar lekker buiten op het terras.
Wij kozen voor een lekker knapperig vers gebakken boterham met zalm.
We dronken er een koperkleurige Italiaanse witte wijn bij (geen rosé dus!) van de Pinot Grigio druif. Ik ben normaliter minder gecharmeerd van deze druif, maar deze smaakt naar meer....
Een blik op een klein deel van het interieur. Mijn aandacht trekt naar de wijnen. Rechts de Italianen en verder naar achteren herken je het sprekende etiket van buurman St. Martinus. Ze verkopen Zuid-Limburgse wijnen van verschillende wijngaarden.
Als je zo hard moet werken zoals wij, dan heb je wel de juiste vrienden nodig...

Daarom stellen we jullie voor aan twee nieuwe vrienden, Witte Eufy's nummer drie en vier. We hadden al twee zwarte Eufy's eerder aangeschaft en vastgesteld dat zij het zuigen onder de luxe boxsprings langer volhouden dan wij, nooit klagen over stof, nooit ziek zijn en geen pauze vragen. Nou, hoe goedkoop wil je het hebben! je moet ze natuurlijk wel effe duur aanschaffen, maar dat heet in ons jargon 'investeren' en dan telt het niet mee in de uitgaven.... Maar een lol dat ze hebben jôh! Deze witte privileges gaan gewoon terug naar de plek waar ze zijn vertrokken en dat doen ze pas als ze de ruimte waar je ze aan toevertrouwd integraal hebben afgelikt. Super vrienden zijn het. En met z'n tweeën hebben ze ook wat aanspraak aan elkaar onderweg. En als de accu leeg is, dan roepen ze iets van 'urgent' en zetten wij ze gewoon weer aan de laadpaal.

Snoepies zijn het toch? En ze kunnen ook nog dweilen. Ik zoek nu een Eufy die het toilet kan schoonmaken...

We hebben ook geïnvesteerd in een vriendengroep. Het zijn rode rakkers en het is de bedoeling dat ze nooit iets doen. Eigenlijk best gek, want wat heb je eraan als het de bedoeling is dat ze werkloos blijven. Zonde van het geld, maar lijkt toch een goede investering. Kijk maar even mee...

Bij Pokon hadden we een kleine honderd rode cilinders in het hypermoderne magazijn, welke ingeval van brand de compartimenten vol zouden blazen met stikstof zodat het zuurstofgehalte zou afnemen en zo een brand in de kiem smoren. Hier moest ik aan denken toen ik onze rode familie zag aantreden op de binnenplaats.
Op de plaats rust zei de gecertificeerde brandblus inspectie meneer..

De meneer die ervoor had doorgeleerd keek aandachtig naar mijn werkloze blussers en zei dat het goed was....Sticker erop en klaar. Tot volgend jaar en betalen maar...Zo ging het ongeveer. We hebben de familie een beetje uitgebreid naar aanleiding van een nare ervaring op ons parkeerterrein.

We hadden gasten uit Duitsland met een wat oudere Mercedes Benz diesel. Juist op het moment dat ze tot stilstand kwamen op ons parkeerterrein, kwam er rook onder de motorkap vandaan en sloegen de eerste vlammen hun slag. Met man en macht probeerden we de vlammen te bestrijden met de nodige blussers uit de verschillende appartementen, maar dat kon niet verhinderen dat in de 10 minuten dat wij moesten wachten op de vrijwillige brandweer, de Mercedes zijn laatste adem uitblies toen de banden begonnen te klappen. Onze inspanningen waren erop gericht om de naastgelegen auto te redden, maar volgens de brandweer was dat achteraf toch niet een heel goed idee. Wegwezen lijkt het beste advies. Inmiddels is de schade aan het terrein hersteld en gelukkig vergoed. Het was voor ons aanleiding om nog wat extra blussers van formaat bij te kopen en een werkloze plek aan te bieden in onze ruimte 'De Proeverij', zodat bij calamiteiten we niet in de appartementen blussers hoeven te verzamelen, maar ze gericht kunnen pakken om eerste hulp te kunnen bieden. Hoe dan ook zijn we wel geschrokken hoe snel brand om zich heen kan grijpen en je machteloos bent. Voorkomen is beter dan bestrijden en we hebben de protocollen nog eens doorgenomen. De laadpalen gaan we in het najaar verhuizen naar de andere zijde van het parkeerterrein zodat De Herberg gespaard blijft als er eens iets met een elektrisch voertuig zou gebeuren...In die zin was het een leerzame ervaring.

Je hoeft niet elektrisch te rijden om toch in de fik te gaan. Met elektrisch nemen de risico's wel toe! Wij zijn van de schrik bekomen.
Heb je niet wat vrolijkers te vertellen? Al die ellende....

Zeker wel, Sjip en Sjop zijn terug! Eind april heeft boer John twee verse Vaarsjes gebrachten en volgens traditie heten ze weer 'Sjip" (de witte) en 'Sjop' (de bruine). Ze laten zich graag aaien en kijken uit naar onze gasten!

Onze jongste telgen van de familie (Nils en Meek) vinden het wel interessant, maar blijven toch liever nog iets op afstand. Meek heeft voor de zekerheid de vliegenmepper meegenomen of wil ze daarmee de vliegen op de koetjes verjagen?
Een echte beestenboel hier hoor! regelmatig laat een jonge ree zich zien en laatst liep er een haas langs het grindpad
Mijn naam is haas, ik ga er weer snel vandoor!

Minder haast heeft Harry, de kat van Wijngaard St. Martinus...

Harry komt dagelijks buurten. Dan weer legt hij een muis of vogel op de deurmat en later komt ie effe kroelen of neemt gewoon je luie stoel in beslag. Maar leuk vinden we het altijd als hij gezellig langskomt!

Hoe vind je deze dan?

Ik vind hem wel sterk gevonden, jij?
We hebben trouwens nog meer klusjes gedaan hoor....

We hebben een receptieruimte, althans zo heette die ruimte tussen privé en De Trekvogel totdat wij er "De Proeverij" van hebben gemaakt. Een receptie hebben we niet nodig, maar wel een ruimte waar onze gasten kunnen komen, we de succesvolle kauwgomballen en stuiterballen automaat hebben staan, spelletjes voor de gasten, een koelkast met bier en een wijnkast en sinds kort een wasmachine + droger voor onze gasten. Dus nu kunnen gasten die wat langer blijven even een wasje draaien en dat kan heel handig zijn. De wasmachine is voorzien van een handig doseringsmechanisme, zodat je alleen het programma hoeft te kiezen en gaan...

Inmiddels heeft De Klimaattechnicus de wasmachine van een wateraanvoer en afvoer voorzien en hebben de eerste gasten hun wasje gedraaid.

Maar ja, dan wil ik wel af van die lelijke witte Ikea kastjes zei onze Wilma. Maar die alu bakken zijn wel handig om te hergebruiken.

De nieuwe keuken in aanbouw. De onderbouw is geplaatst, alubakken erin en het wachten is op de deurtjes in verband met nalevering.
Lekker wel, past net niet...Heb ik weer!
Wees eerlijk, had je niet gedacht hè!
Dit ziet er al een stuk beter uit zo! Nu nog even wat afwerking doen, isolatie van de leidingen afronden. Had Wilma toch gelijk hè!
De kauwgomballenautomaat vinden kleine kinderen geweldig. Als ze aankomen zeggen wij dat ze bij vertrek iets uit de automaat mogen trekken. Sommige kinderen vragen elke dag aan hun ouders wanneer ze weer naar huis gaan....De bierkast wordt gevuld met biertjes uit de omgeving (Gulpener, Brand, Val Dieu) en de wijnkast wordt gevuld met wijnen uit de buurt. Zo hebben we (tegen betaling uiteraard) ook iets voor onze oudere gasten:)

Sinds kort hebben we in samenwerking met onze beroemde buurman nu ook onze eigen wijn! Het was een lang gekoesterde wens om onze gasten bij aankomst een wijn te geven met een eigen etiket. En dat is gelukt! We hebben nu onze eigen "Gris de Villare" met een samenstelling van druivensoorten die je zelfs niet bij de buurman in zijn shop kan kopen. Hoe mooi is dat! En hier is ie dan....

We zijn de trotse hoeders van de "Gris de Villare", gemaakt en geblend door onze beroemde wijnbuurman. En deze is nu te koop in ons 'winkeltje' in De Proeverij.
Effe wat anders: Ken je de gedichtjes van Toon Hermans?

Bij de kringloop kan ik het niet nalaten om de boekenhoek in te duiken. In Gulpen hebben ze een kringloopwinkel waar ik gedichtenboekjes van Toon vond. Het zijn kleine versjes met een gedachte, soms met diepere betekenis en soms rijmelarij met een glimlach. Deze vond ik wel mooi om te delen:

Dit is wel waar!

En deze is met een glimlach

Je moet onwillekeurig toch aan een van je tantes denken...

We zijn alweer aan het einde gekomen van deze blog. We hebben natuurlijk veel meer beleefd dan we in een blogje kunnen laten zien, maar het geeft een beetje een idee waar we onze tijd aan besteden en hoe we het steeds mooier proberen te maken. En natuurlijk volgen er weer een paar mooie plaatjes. Over die plaatjes gesproken, daar hebben we ook over nagedacht. Met de Iphone schieten we de meeste plaatjes, maar ook hierbij werken we graag aan kwaliteit. Dus hebben we een heuse professionele camera aangeschaft met verschillende lenzen, zodat we zowel betere plaatjes kunnen schieten bij veranderingen in de appartementen, van ondergaande zonnen en mooie wolkenhemels en leuke straatjes en paadjes onderweg.

Deze foto is dus niet gemaakt met de nieuwe canon....Voor de kenners onder ons: Canon EOS R systeemcamera met een 35 mm, 50 mm en 85 mm lens. De 35 mm doet het goed in stadjes, de 50 mm is DE standaardlens en de 85 mm laat elke ruimte iets groter zijn dan de werkelijkheid. Bij de systeemcamera ontbreekt de spiegel (het bewegende deel van een spiegelreflex) en het betreft daarmee de eerste van een nieuwe generatie camera's. Er kan zo allemachtig veel met deze camera, dat ik nog wel even aan het studeren ben om het onder de knie te krijgen.

Dan nu nog wat plaatjes, die geschoten zijn met de Iphone.

De tuin van Hoeve Villare met de appel- en perenbomen op de achtergrond.
Achter in onze tuin is de vuurplaats. Hier kunnen we snoeihout verbranden en gasten een vuurtje steken. Snoeihout gooien wij liever achter in ons bos om te composteren. Links een glimp van de oude paardenstal.
Vanaf ons terras kijken we op het torentje van Mechelen. Die ligt nu verscholen achter het groen. De zon verdrijft de wolken.
Indrukwekkende wolkenhemel.
Op de voorgrond onze rozentuin. De zon verstopt zich achter de wolken en laat een oranje gloed na. Het zijn de laatste stuiptrekkingen voor deze dag.
Onheilspellende lucht. Het is helder, nee toch niet. De zon heeft terrein verloren en gaat zeker ten onder.
Thema: Gloeiende avondzon.
Zon en bloemen werken nog even samen aan een kleurrijk geheel.
Vijlen, gezien vanaf Oud-Lemiers (grensgebied Duitsland)
Hoeve Villare by night.

Dit was het weer! Bedankt voor het lezen en graag tot het volgende blog!

Liefs van ons, Bert en Wilma
Vertaling: Ajuu paraplu, tot de volgende keer!

Op (de) hoogte blijven

Schrijf je in op de nieuwsbrief als je dat nog niet hebt gedaan en ontvang de updates direct in je mail

Inschrijven

Bert en Wilma

Op adem komen in Zuid-Limburg. We schrijven over onze versie van 'ik vertrek'.

Blijf op de hoogte